آشنايي با آداب و رسوم غرب گيلان
در اين مقاله قصد داريم شما را با آداب و رسوم غرب گيلان بيشتر آشنا كنيم ، پس با چترآتا همراه باشيد تا در مورد اين آداب و رسوم بيشتر بدانيد .
معرفي استان گيلان
استان گيلان، از استان‌هاي شمالي ايران به مركزيت شهر رشت است.اين استان، از شمال به درياي خزر متصل بوده و داراي مرز آبي با كشورهاي حاشيه دريا مي‌باشد و از طريق آستارا نيز داراي مرز خاكي با جمهوري آذربايجان است ، از غرب به استان اردبيل، از جنوب به استان زنجان و قزوين و از شرق به استان مازندران محدود مي‌شود. براي رزرو و اجاره اقامتگاه در گيلان به سايت چتراتا مراجعه نماييد.
استان گيلان استاني با پيشينه فرهنگي است كه تاريخ هفت هزار ساله آن گواه اين واقعيت است. گيلان سرزمين جنگل و باران، سرزمين برنج و زيتون و نوغان بستر رودهاي خروشان آرميده در دامن پر مهر درياي مازندران سرشار از زيبائيها و ديدنيهاست .
گيلان كه در اوستا از آن به نام "وارنا" نام برده مي‌شود مركز باستاني اقوام مختلفي است كه معروف‌ترين آنان دو نوع گيل و ديلم هستند. يونانيان اين سرزمين را كادوسيان مي‌نامند. بعضي از محققين كادوسيان را از بومي‌هاي ايران قبل از آمدن آريايي‌ها به اين سرزمين مي‌دانند.
بنا به گفته دياكوئوف روسي قريب به سه هزار سال پيش، سرزمين‌هاي پر جنگل كاسپيان كادوسيان و گيلان (گيل‌ها) در شمال خاك ماد قرار داشته است. گيل‌ها به‌تدريج با كادوسي‌ها به‌صورت تيره واحدي درآمدند. گيل‌ها در دوره حكومت مادها نيز كاملاً مستقل بودند؛ كورش هخامنشي با كمك گيل‌ها دولت ماد را منقرض كرد.
مردم گيلان همواره مردمي آزاده بوده‌اند و در دوران مبارزات انقلاب اسلامي همگام با ديگر هموطنان در پيروزي آن تلاش كردند و در اين مسير حجت‌الاسلام شهيد سيد يونس رودباري را كه اولين شهيد نهضت انقلاب اسلامي بود تقديم كرد و در دوران جنگ تحميلي نيز گيلان با مجاهدت‌هاي سرداران و اميران توانست از فرزندان ديار خود تعدادي بالغ بر 8000 شهيد،2620 آزاده و 21200 جانباز تقديم نظام و انقلاب نمايد.
گويش گيلكي شامل زبان‌هاي تالشي و هرزندي و گوراني و گيلكي و مازندراني و برخي از زبان‌هاي تاتي و سمناني مي‌باشد و از ديدگاه تاريخي اين زبان‌ها به زبان پارتي (اشكاني) وابستگي دارند.
گيلكي با زبان پارسي ميانه نزديكي دارد و يكي از زبان‌هاي ايراني و يكي از شعب زبان پهلوي است كه درواقع به‌عنوان زبان مادري مردم گيلان محسوب مي‌گردد. گيلكي خود به چند شاخه تقسيم مي‌شود كه هرچه به‌طرف شرق و جنوب استان گيلان پيش برويم گويش‌ها با يكديگر اندكي اختلاف پيدا مي‌كنند .
غرب گيلان
شهرستان هاي آستارا ، تالش ، رضوانشهر و ماسال جز شهرستان هاي غربي استان گيلان محسوب مي شوند .
اكثريت ساكن در اين شهرستان ها تالش هستند و بيشتر اين جمعيت تالشي ، در شهرستان هاي تالش و ماسال سكني گزيده اند .
منطقه قومي تالش در جنوب باختري درياي كاسپين واقع است . همان گونه كه زبان اين قوم در هر ناحيه به گويش ويژه اي رواج دارد، آيين ها، آداب ، باورها و افسانه هايشان نيز جابه جا ويژگي هاي متفاوتي پيدا مي كند . از جمله آيين هاي كهن ايراني كه هنوز با رنگ و بويي ويژه در بين تالشان پايدار مانده اند ، مربوط به نوروز و نوروز ماه است.تالشان نيز همچون همه ي اقوام و تيره هاي ايراني، نوروز را كه همچون آينه اي خجسته سيماي مهرانگيز و نجيب نياكان سرفراز ما را باز مي نماياند وجلوه هاي شكوهمندي از فرهنگ معنويت ايراني را به تماشا مي گذارد. براي رزرو و اجاره ويلا در گيلان مي‌توانيد از طريق سايت چتراتا اقدام نماييد.
مانند دري گرانمايه در درازاي سال ها و سده هاي بسيار ، پاس داشته و هويت و هستي خويش را به رنگ و بوي آن آذين بسته اند . هر سال در آستانه تجديد زندگي طبيعت ، به شادماني جشن مي گيرند .
آداب و رسوم غرب گيلان
آخرين بوته برنج
تالشان پس از آنكه كاروجين شاليزار را به پايان مي رساندند و به اخرين بوته توم (بذر سبزشده) كه مي رسيدند، آن را مي كندند تا براي گرفتن انعام به خانه صاحب مزرعه ببرند. سپس مقداركمي نفت سياه وگل درخت انار را در مزرعه مي ريختند .
ريختن نفت سياه؛ به نيت از بين بردن علف هرز وگل درخت انار به نيت شادابي وبالنده شدن محصول بود. پس از گل انارو و نفت سياه ريختن در گوشه اي از شاليزار، يكي از زناني كه كار وجين و دوباره را انجام داده اند برلبه كرت شاليزار مي ايستاد وساروق ( دستمال بزرگي كه زنان هنگام كار بركمر خود مي بندند) خودرا باز مي كرد و آن را روي مزرعه تكان مي داد .
سپس آخرين بوته سبز برنج رابه خانه برده وبا گل آراسته مي كند وهمراه شيريني در مقابل صاحب مزرعه مي گذارند واز او به خاطر حسن انجام كار، انعام مي گيرند .اين بوته به « آخرين بنَ » معروف است و... .
براي مشاهده ادامه مطلب آشنايي با آداب و رسوم غرب گيلان كليك كنيد.